بگو آرام جان...

باید تپید

دل انسان برای امامش باید بتپد،
برای «با حسین بودن» باید دغدغه داشت،
نبض ها باید «با حسین بودن» را فریاد بزند...
همین که امام به او فرمود آزادی برو؛
به تکاپو افتاد.
وخودش را به پای امام حسین انداخت
نوشته اند:
«فَوَقَعَ عَلَی قَدَمَیهِ یُقَبلهُمَا»،
سریع خود را به پای امام انداخت
و به پای امام بوسه زد،
حساسیت دل را از جون باید آموخت،
ولی آن قدر زلال
که راندن لطیف و نرم امام را
هم تاب نمی آورد.
کسی تا آخر با امام می تواند بماند که
مثل جون
دغدغه معیت
داشته باشد.
«اَنْ یَجْعَلَنی مَعَکُمْ»
به سبک جون