بهمن سال 57 یک عده جوان به تبعیت از افکار و اندیشه هایی گوناگونی که همه در نهایت به خواستن یک چیز یعنی ؛"آزادی" ختم می شد به حکومت 2500 ساله ی شاهنشهاهی ایران خاتمه دادند...
درست است که در نهایت گروه های دیگر راهشان از انقلاب مردم ایران جدا شد اما نمیتوان نقش آنها در مبارزات با حکومت پهلوی را نادیده گرفت،جوانانی که همه با امید به آینده ای که در آن از ابتدایی ترین و مهمترین نیازشان برخوردار باشند پا در این راه پر خطر نهاده بودند.
در این میان جوانان مذهبی انقلابی تعبیری متفاوت با دیگران از آزادی داشتند برای آنان آزادی در درجه اول در اطاعت از خدا معنا میشد،آنها می خواستند جامعه ای بسازند سراسر معنویت. جامعه ای که درآن "خدا " آنگونه که شایسته است پرستش شود و این امر یعنی پرستش خداوند ، در تمام شئونات اجتماعی، قابل لمس باشد.
این تفاوت دیدگاه از آزادی شاید سرچشمه ی بسیاری از تعارضات بعد از انقلاب شد.
گروهی که آزادی را طور دیگری معنا میکردند،حکومت نوپای اسلامی را به محدود کردن آزادی دیگر گروه ها - که به تعبیر آنها نقش به سزایی نیز در پیروزی انقلاب داشتند - متهم می کرند.
اما واقعیت کجا بود؟
آیا حکومت اسلامی به راستی پس از گذر از دوران خفقان حکومت سابق دوران جدیدی از خفقان را برای مردمش به ارمغان آورده بود؟؟؟
خفقانی که ریشه در باور هایی داشت که پایه های این حکومت نوپا بودند...
چه چیز باعث نارضایتی های بعد از انقلاب در بدنه ی نظام اسلامی شد؟
وعده ما انتخابات 7 ام اسفند پای صندوق های رأی
دریافت